در جواب بهانه گیران "راهپیمایی سکوت 22 خرداد": خیالتان راحت این راهپیمایی فقط اسمش "سکوت" است!
از همان لحظات ابتدایی که شورای هماهنگی مردم را به شرکت در راهپیمایی 22 خرداد دعوت کرده موج شدید انتقادات به این حرکت آغاز شده! چند نکته مهم است که باید یاد آور شوم:
1. آیا تمام تظاهرات های ما با سکوت شروع نشده؟!
2. آیا در ابتدای تظاهرات 25 بهمن مردم تنها در پیاده رو ها به صورت عظیم حرکت نمی کردند ؟!
3. به نظر شما اگه تظاهرات خشم و خون نام گذاری کنیم کسی به خیابان ها خواهد آمد؟!
4. آیا تا به حال حکومت تاب این را آورده که ما حتی تظاهرات سکوت بر گذار کنیم؟!
5. به نظر شما این تظاهرات هم مانند ما بقی به شلوغی نمی انجامه؟!
من معتقدم که بسیاری از افراد از سر دلسوزی دارند این طور برخورد می کنند، اما چیزی که خیلی مهم است اینه که میان ما نفوذی زیاد است. نفوذی می آید می گوید این کار خوب نیست، آن را تخریب می کند، بهونه می گیرد، برنامه های نشدنی و خیال پردازانه می دهد و با این کار جمعی از همراهان را از حرکت منصرف می کند. من به شما اطمینان می دهم که اگر جمعیت قابل ملاحضه ای به این حرکت بپیوندد، مانند همیشه نیرو های سرکوب گر شروع به سرکوب خواهند کرد که در واقع همین امر باعث شکسته شدن سکوت راهپیمایی خواهد شد. دوستان کمی به تحلیل تظاهرات های پیشین جنبش بپردازید تا در یابید که حمایت از این حرکت بسیار مفید تر و مهم تر از این است که این حرکت را با حرف های خود تضعیف کنیم. 22 خرداد همه با هم به صحنه می آییم...
به امید آزادی
اقا شما بیایید. سکوت نکنید. یادتونه اون موقع تا میگفتن بیایید همه میومدیم؟ الان می شینید چونه می زنید که نخیر تا کتکشون نزنیم نمیایم. می دونید یعنی چی؟ یعنی اطلاعاتیا سوراخ دعا رو خوب پیدا کردن. فوری بحث بنی اسرائیلی راه میندازن که خوب اگه بیایم چطوری بیایم؟ نخیر اصلا اونجوری نمیایم. اینجوری هم که اصلا! آقا هرکی گفت بیاین میایم. چه برای سکوت چه برای رقصیدن. نتیجه یکیه. حکومت از اومدن می ترسه نه چیز دیگه
ReplyDeleteکسی که به وجود آب ایمان داشته باشد هیچ وقت تشنه نمیماند.
ReplyDeleteمهمترین روز در ماه خرداد و حتا این 32 سال، 25 خرداد است. من که میگم: فقط یک راه پیمایی در سکوت و آن هم فقط در این روز
ReplyDeleteبا گفتن این که من فروکش کردن جنبش در این دو ساله را، از تظاهرات سکوت میلیونی تا «مرگ بر خامنه‌ای» گویان چند ده هزار نفری، نتیجه‌ی تندروی‌ها و موقعیت‌نسنجی‌های متفکرین! متمایل به افکار مجاهدین خلق یا سلطنت‌طلب یا محسن سازگارا و از این دست سیاست‌مداران میدانم، و ضمن محکوم کردن سیاست‌مداران بسیار بسیار احمقی که آنقدر از واقعیت‌ها دورند که فکر می‌کنند واقعن الآن مردم برای دادن شعارهای ضد حکومتی، آماده‌اند که به خیابان بروند، بروم سر اصل مطلب:
شرکت در رای‌گیری 22 خرداد 88 فقط یک حرکت تاکتیکی و البته حرکتی مهم و بسیار درست (در آن تاریخ) بود. اما این تاکتیک به این خاطر انتخاب شد و جا افتاد که زمینه‌ساز هر چه زودتر ایجاد شدن یا به‌وقوع‌پیوستن حرکت بسیار مهمتری گردد. با ترس حکومت از قبول نتیجه‌ی این رای‌گیری و زیر پا گزاردن حق مردم در داشتن رئیس جمهوری به نام میرحسین موسوی، خیزش عظیم مردمی‌ای که قرار بود با این تاکتیک تسریع شود، ، آنقدر تسریع شد که هیچ کس حتا خوابش را هم نمی‌دید. تنها سه روز لازم بود تا مردم ایران، بزرگترین حماسه‌ی این دوران 32 ساله را بوجود آورند. حماسه‌ی 25 خرداد.
حال عده‌ای که برایشان روز شرکت در رای‌گیری مهمتر از روز 25 خرداد است و گویا می‌خواهد مردم را همیشه در حال و هوای شرکت در رای‌گیری نگه دارند، برای این روز اعلام راهپیمایی در سکوت کرده‌اند و کیست که نداند که مردم اگر هم بخواهند به خیابان بیایند، حوصله‌ی انجام پشت سر هم این کار را ندارند.
این هم بخشی از نوشته‌ی من در همین زمینه در سال قبل که آن موقع مورد قبول واقع نشد و تازه اگر هم می‌شد، به احتمال زیاد، حماسه‌ای تکرار نمی‌شد:
« ... وقتی من و تو و موسوی و کروبی، 25 خرداد را «روز حماسه» می‌خوانیم، از 22 خرداد صرفنظر کنیم و تمام نیرو را برای تکرار این حماسه بگذاریم
و بدانیم که هر روز هر روز برنامه راه انداختن، نیروهایمان را هرز می‌دهد و جنبش را دچار فرسودگی و افسردگی می‌کند. نمی‌دونم! اگه می‌خواین یه عده این روز برن و یه عده اون روز برن و جمعیت درست جمع نشه و پخش و پلا بشه، خوب بفرمایید، هم 22 خرداد حماسه بیافرینید و هم 25 خرداد و هم روز قدس! عزیزم، حماسه که بی‌خود اسمش نشده حماسه که. در وحشت‌ناک‌ترین حکومت دینی، هر موقع یک میلیون نفر بطور تقریبن پیوسته در یک خیابان دراز، حتا در سکوت و البته مشخص باشه که به جمعیت ناراضی تعلق دارند، راهپیمایی کردند، اینو میشه اسمشو گذاشت حماسه....
من از همه‌ی سیاسیان ایران، از همه‌ی همکاران بالاترین می‌خواهم اگر به فکر یک حماسه‌آفرینی‌یه دگر هستند، اگر به فکر آفرینش داستانی حماسی که 2000 سال دیگر هم ایرانیان به آن افتخار کنند و صفحاتش را جزو دروس مدارس کنند هستند، به جای دامن زدن به شلوغ‌بازی‌های معمول و هر روز این و هر روز اون، روز « 22 خرداد، روز شرکت در رای‌گیری» را در پیشگاه «روز 25 خرداد، روز اولین حماسه» قربانی کرده و فعلن فقط و فقط این روز را تبلیغ کنند...»
آره تظاهرات خشم وخون خواهند آمد. تظاهرات آرمان امام راحل، اصلاح طلبی و الله اکبر نخواهند آمد
ReplyDelete