نامه ای به میرحسین

میر حسین عزیز باور کن به یادتیم فقط کاری برات نمی کنیم شرمنده!  مارو ببخش..

میر عزیزم,  می دونم به خاطر من و امثال من الان در بندی, می دونم خواهر زادت شهید شد, می دونم نذاشتن پدرت و خودت دفن کنی, می دونم ..., اما شرمندم به خدا اینجا ایرانه! آره قبول دارم اینجا سرزمین مردم غیور بود اما الان اینجا جاییه شده که برادرها و خواهر هامون و می کشن وما فقط ناراحت می شیم!  اینجا جایی شده که به ناموسمون اهانت میشه و ما فقط تو دلمون فُش میدیم! اینجا مردم از شدت بدبختی خودشون و آتیش می زنن و ما فقط می گیم " طفلک حتماً خیلی مشکل داشته" !  اینجا همون جاست که همه تو تاکسی ها که می شینن شروع می کنن به بد و بیرا گفتن به نظام, اما کاری واسه آزادیشون نمی کنن! اینجا همون جایی که می خواستن واسمون نفت بیارن اما نونمونم بردن و ما فقط میگیم "خدا کنه که از این دیگه بد تر نشه"!

   نگران نباشی یه وقت هااا...!! ما هر شب داریم دعا می کنیم که دیکتاتور ها توبه کنن و تو و شیخ شجاعمون رو آزاد کنن. باور کن به یادتون هستیم فقط کاری نمیکنیم همین!

مارو ببخش..

               درد من حصار برکه نيست، درد من زيستن با ماهياني است که فکر دريا به ذهنشان نرسيده است!