سخنی با فرزندان موسوی و کروبی

 می گویند شما از آنها خبر دارید و به ما نمی گویید

 "امیدوارم صدایم به گوشتان برسد" شاید بعضی ها بگویند که این بی انصافیست که به آنها چیزی بگوییم, غم دوری والدین برای آنها کافیست; اما عزیزان امروز هشتاد و چهارمین روز حصر آنهاست و من از شما دلگیرم و می خواهم به شما گِله کنم. ما همه از حصر میر حسین و شیخ مهدی غمگینیم و هر کدام کاری از دستمان بر بیآید برای آزادیشان انجام می دهیم. اما مهربانان شما که فرزندانشان هستید چرا بی تابی نمی کنید برایشان؟ عده ای می گویند که رژیم به شما اجازه ی ملاقات آنها را داده اما تا مادامی که لب به سخن باز نکید! آیا واقعاً این چنین است؟!! اگر از آنها خبری دارید به ما هم بگویید تا کمی آرام بگیریم و اگر هم بی خبرید به این وضع اعتراض کنید و این سکوت را بشکنید. عزیزان این سکوت شما نه برای جنبش خوب است و نه برای وجهه ی خودتان و پدر و مادرتان. من به عنوان عضو کوچکی از جنبش سبز از شما می خواهم هیچ گاه با قاتلان نداها ذره ای مدارا نکنید. تا پیروزیمان راهی باقی نیست, پس تنهایمان نگذارید

                                                                      

                                                                                                 به امید آزادی همه اسیران ....