آیا باید از حمله ی احتمالی به کشور حمایت کنیم؟! آیا برای دست یابی به آزادی باید چنین هزینه ای داد؟!
شاید سوالی عجیبی باشد که از خود می پرسیم، اما دو عامل باعث شده که به این موضوع فکر کنیم و لازم است پاسخی برای خودمان بیابیم.
1. اولین عامل افزایش روز افزون احتمال حمله به ایران است. چندی پیش رئیس جمهور فرانسه اعلام کرد که بسیار محتمل است کشوری بخواهد برای برنامه های هسته ای ایران حمله پیشگیرانه انجام دهد، بد نیست بدانید که در جنگ های عراق و اخیراً در جنگ لیبی همیشه آغاز کننده جنگ کشور فرانسه بوده. همچنین به تازگی گزارشی توسط رئیس سازمان ملل منتشر شد که در آن به شدت از فعالیت های هسته ای و موشکی ایران ابراز نگرانی کرد و به گفته ی خود به مدارکی جامع و معتبر در این باره دست یافته است. در ادامه ای این موج به تازگی سفیر فرانسه در سازمان ملل بار دیگر در این باره هشدار داده و اعلام خطر کرده.همچنین به تازگی کشور ترکیه موافقت کرده ک در خاکش سپر دفاع موشکی نصب شود که بی شک برای از کار انداختن موشک های بالستیک ایران به کار خواهد رفت. علاوه بر این رویداد های تازه ، عواملی هم هستند که همیشه وجود داشته اند و به این احتمال قوت می بخشند. یکی از آن ها دشمنی ایران و اسرائیل است که اگر در گذشته فقط در نماز جمعه ها به آن اشاره می شد اما به تازگی در فاز جدیدی قرار گرفته،شاید بتوان تهدیدات سرداران سپاه را جدی نگرفت اما نمی شود اعزام ناو جنگی و زیر دریای و حضور همزامان آن با جنگ افزار های اسرائیلی را در دریا ی سرخ نادیده گرفت. همه ی این مسائل گواهی بر آن است که تنش ها بالا گرفته و آغاز جنگی در ایران نا محتمل نیست.
2. اما دومین دلیل که باعث می شود این سوال را از خود بپرسیم نگاه کردن به سرنوشت کشور های لیبی و سوریه است. دیکتاتور کشور لیبی برای حفظ حیات خود دست به کشتار مردم به شکل عجیبی زد که باعث شد ناتو وارد عمل شود. پس از گذشت 6 ماه سر انجام به جایی رسیدیم که به زودی مخالفان قذافی به طور کامل اعلام پیروزی خواهند کرد. اما در کشوری مانند سوریه، کشتار های بسیار صورت می گیرد، اما هنوز به دلیل بعضی ملاحظات سیاسی حمایتی قاطع از مردم آن کشور صورت نگرفته است و به نظر می رسد تا زمانی که غرب موضع گیری کامل در این باره نشان ندهد، انقلاب سوریه به جایی نرسد و یا اگر هم برسد همراه با هزینه ای فراوان برای مردم آن کشور باشد.
ما اندکی از برخورد نظام حاکم بر ایران با مخالفان را در اتفاقات سال 88 دیدیم و حال به ما محتمل گشته که اگر آن روزها همان گونه ادامه میافت، بی شک نیرو های پاسدار انقلاب ترسی نداشتند که با تانک ها به خیابان ها بیایند و مردم رو قتل عام کنند. هیچ کس از بروز جنگ برای کشورش خوشحال نمی شود اما گاهی اوقات انسان باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کند، بی شک جنگ باعث ریخته شدن خون بی گناهان و از دست رفتن سرمایه های ملی خواهد شد،اما آیا باید از جنگ خارجی برای تضعیف نیروهای سرکوب گر داخل بهره بگیریم و واز آن حمایت کنیم؟ این سوالیست که هر ایرانی باید از خود بپرسد و لازم است پاسخی برای آن بیابد...
به امید آزادی
No comments:
Post a Comment